Transiency
JEF PAEPEN is een autonome Belgische fotograaf die zich - ondanks zijn fotografie-opleiding - als autodidact omschrijft. In de fotostudio creëert hij voornamelijk portretten en conceptuele beelden. In een poëtische omgeving focust hij op intimiteit, verzinnebeeld door de zuivere vorm van het naakte lichaam dat hij gebruikt als een symbool van puurheid. Werk van Jef Paepen is opgenomen in verscheidene tijdschriften en fotoboeken en was te zien in galeries en op foto- en kunstfestivals in binnen- en buitenland, in zowel solo- als groepstentoonstellingen. Zijn eerste fotoboek 'Le goût de l'éternel' verscheen in 2017, eveneens bij Uitgeverij Voetnoot.
Lees verder
Specificaties
| ISBN/EAN | 9789491738722 |
| Auteur | Jef Paepen |
| Uitgever | Voetnoot, Uitgeverij |
| Taal | Nederlands |
| Uitvoering | Paperback / gebrocheerd |
| Pagina's | |
| Lengte | 297.0 mm |
| Breedte | 190.0 mm |
Met zijn nieuwe reeks TRANSIENCY [Vergankelijkheid] heeft de Belgische fotograaf JEF PAEPEN niet voor de makkelijkste weg gekozen: met een minimum aan middelen – een eenzaam naaktmodel onder, achter en over schermen, in lagen en structuren die uitermate tactiel aanvoelen, maakt hij zijn punt. Iedere vrouw die in beeld wordt gebracht, is niet alleen zichzelf maar staat ook voor een begrip, een stemming of een sfeer die de toeschouwer vertrouwd voorkomt en zo betreden wij het terrein van de allegorie. De zwart-witfotowerken dragen titels als Tolerance (cover), Authenticity, Honesty, Devotion, Hope, Joy, Serenity, Melancholy, Confidence… Door de vele structuurlagen, die behoedzaam als lakens of spiegels over en onder elke figuur worden gelegd, krijgen de beelden een korrelig en aanraakbaar aspect, als houtskool of pastelkrijt. We blijven kijken naar dit eindeloze spel van handen en blikken, naar huid als marmer en wolken en zee. Meer nog dan zijn eerdere werk is de reeks 'Transiency' een afgeronde serie met een sterk inhoudelijke en formele samenhang. Eric Min schreef de inleiding; het nawoord is van de hand van Freddy Van Vlaenderen. Michele Hutchison vertaalde beide teksten in het Engels.