Grondregels van de filosofie van het midden

Hoogcarspels vertaling van Nagarjuna's 'Grondregels' is de eerste in het Nederlands direct uit het Sanskriet. Nagarjuna leefde waarschijnlijk in de tweede eeuw van onze jaartelling in India en is een van de invloedrijkste boeddhistische denkers. Hij ontwikkelde zijn filosofie in de traditie van de Prajnaparamita Sutra's, die leren dat de dingen 'leeg' zijn als een illusie. Het werk dat hier wordt gepresenteerd is een vertaling van Nagarjuna's bekendste werk, de Mulamadhyamakakarika's. In dit werk probeert de filosoof aan te tonen dat de werkelijkheid niet kan worden teruggebracht tot begripsmatige structuren, omdat denken en begripsvorming op het vlak liggen van de mentale voorstelling en daarom fantasie zijn. De werkelijkheid wordt daarentegen ervaren en juist om die reden kan ze niet worden gedacht. Het werk heeft enorme invloed uitgeoefend op de geschiedenis van het boeddhistisch denken in Centraal- en Oost-Azie. Nagarjuna toont de absurditeit aan van begrippen zoals substantie, causaliteit en de idee van beweging, tenminste voor zover die termen gedacht worden te verwijzen naar een op zichzelf bestaande werkelijkheid. Evenals de westerse filosoof Immanuel Kant wijst hij op de grenzen van het menselijk verstand en schept zo openheid voor de vrijheid van het ervaren.