dromen van de psychoanalyse

Dit boek is geschreven door een boze hand. Mijn hand is boos op de verdrukkers, op de instantie die ervoor zorgt dat onze energie en creativiteit in een voortdurende toestand van bevrorenheid en dood moeten verblijven. Men kan zich afvragen of er werkelijk een geldige reden kan gevonden worden voor al het onrecht waaronder de gewone mens te lijden heeft. Het voortdurend gedomineerd worden, het verstikt moeten leven onder een dwang die hij als legitiem en onbevraagbaar leert ervaren, al sinds de eeuwigheid lijkt het wel. Toch denk ik dat er een zekere evolutionaire logica kan geschetst worden in zowel onze interne als externe structuren van verdringing, en dat daarmee de vraag heropend kan worden naar een bestaan in vrijheid, in vreugde en voldoening. Laat ons tenminste deze bevraging een kans geven, en een weg zoeken naar een wereld van gelijkheid en rechtvaardigheid, van vervulling en ware voorspoed. Laat ons leren bloeien, in plaats van enkel maar te bloeden.