Drie oden van Álvaro de Campos

Sommige schrijvers of dichters hebben een pseudoniem, om zich te verhullen, om iemand anders te zijn, in hun papieren bestaan. Sommige schrijvers hanteren meerdere pseudoniemen. Een enkele schrijver of dichter gaat nog een stap verder: hij schept zich een heteroniem, een afzonderlijk mens, namens wie hij schrijft of die namens hem schrijft. Maar er is er maar één schrijver en dichter die twintig heteroniemen in de lucht heeft gehouden: Fernando Pessoa (1888-1935). 'Persona' betekent zijn naam in het Latijn, een woord met als een van de omschrijvingen: masker. Pessoa gebruikt diverse maskers, niet om zich domweg achter te verschuilen, maar eerder om een aspect van zijn eigen zijn te expliciteren en uit te vergroten. In de huid, het hoofd en de ziel van Álvaro de Campos (1890-1935) schrijft de dichter zijn drie beroemde oden, hier voor het eerst in het Nederlands bijeen gebracht: Het lied van de zee, Triomfale ode en Groet aan Walt Whitman. Campos is de dichter van het gevoel, de 'sensationist'. In extremis, tot aan de twee kanten van één en dezelfde medaille: wat het is om geradbraakt te worden, wat het is om te radbraken.